به گزارش فراز، از همان اولین روزهایی که ابراهیم رئیسی خواست نامش فراتر از حوزههای قضایی در مسایل سیاسی هم مطرح شود، همواره یک حاشیه ثابت با او بوده؛ تپق های مکرر در حرف زدن. این تپقها و اشتباهات فاحش در سخن گفتن از دوران انتخابات سال ۱۳۹۶ آغاز شد.
خیلیها گمان میکردند او بعد از چند ماهی آزمودن کنشگری سیاسی بر این ضعف خود با کمک و مشورت دیگران غلبه خواهد کرد. حالا اما حتی بعد از ۱۵ ماه ریاست جمهوری همچنان اشتباهات زبانی رئیسی یک ویژگی بارز او است. این نقطه ضعف البته شاید از این جهت بیشتر برجسته شده باشد که روسای جمهوری پیشین او همگی افرادی سخنور و دارای نفوذ کلام قابل توجه و تسلط مطلوبی در کلام و بیان بودند.
حتی محمود احمدینژاد هم که تاکید داشت با زبان و ادبیاتی متفاوت سخن بگوید که بیشتر نه شبیه نخبگان جامعه بلکه نزدیک به مردم کوچه و خیابان بود، در این کار تسلط قابل ملاحظهای داشت.
از همین روست که شاید بتوان رئیسی دارای پائینترین میزان جذابیت و تسلط در سخنوری در بین روسای جمهوری تاریخ ایران دانست. تا جایی که حتی سخنرانیهای او همچنان پر از اشتباهاتی است که نمیتوان آنها را نادیده گرفت.
ویدیو:
سرنوشت دختر علوم تحقیقات
در دارالخلافه با بهزاد یعقوبی
مرز حریم خصوصی و عرصه عمومی کجاست؟